Biyavachuni Jhad Vadhate Lyrics - Lakhat Ashi Dekhani(Asha Bhosle and Pushpa Pagdhare).

Eik fekate sawal pahila jawab yacha dei g
biyavachuni jhad vadhate abhalavar jai g

biyavachuni jhad vadhate hi tar harichi maya g
nilya dhaganche jhad detase ubhya jagala chaya g

chandravarti dag kashacha kalakal rahi g
chaap sashacha ki harnicha sang shodhuni bai g

divasbhar rangbajine ashi tharkavat yete g
chandrsakhyachya chativarti raat visava ghete g

paanvidyacha pink lochani kajal lage othi g
bhalavrti mendi lyala kasa sang jagjethi g

shreekrushanche nayan manohar radha chumbi ratri g
tichya sukhicha pik rahila shreekrushanchya netri g
radhechehi chumbi dole parat fedin jagjethi
tichya netriche kajal urale shreekrushanchya othi 
aali hoti mendi lavun radha paya-nakha
arjvita tij paya padla natvar krushnsakha
tya mendichi tikali rahi tashich tyachya bhali g
tich bhushane levun parte shyam ujaltya veli g
teerkamthyasah don pardhi gora parvat chadhale g
tilas futuni nakhaevdhya talyat doghe padle g
budale te na vari nighale ramle tya thayi
ashi kashi hi sang bai jhali navlai

don chorte purushi dole nhyalati navnar
payapasuni tila nhyalit vari pochale paar

hanuvativarti til tiyechya galavrti khali
tithech khiluni basale vede bhaan n tyana muli

ऐक फेकते सवाल पहिला जवाब याचा देई ग
बियावाचुनि झाड वाढते आभाळावर जाई ग

बियावाचुनि झाड वाढते ही तर हरीची माया ग
निळ्या ढगांचे झाड देतसे उभ्या जगाला छाया ग

चंद्रावरती डाग कशाचा काळाकाळा राही ग
छाप सशाचा की हरिणीचा सांग शोधुनी बाई ग

दिवसभर रंगबाजीने अशी थकावट येते ग
चंद्रसख्याच्या छातीवरती रात विसावा घेते ग

पानविड्याचा पिंक लोचनी काजळ लागे ओठी ग
भाळावरती मेंदी ल्याला कसा सांग जगजेठी ग

श्रीकृष्णाचे नयन मनोहर राधा चुंबी रात्री ग
तिच्या मुखीचा पिंक राहिला श्रीकृष्णाच्या नेत्री ग
राधेचेही चुंबी डोळे परत फेडीने जगजेठी
तिच्या नेत्रीचे काजळ उरले श्रीकृष्णाच्या ओठी
आली होती मेंदी लावून राधा पाया-नखा
आर्जविता तिज पाया पडला नटवर कृष्णसखा
त्या मेंदीची टिकली राही तशीच त्याच्या भाळी ग
तीच भूषणे लेवून परते श्याम उजळत्या वेळी ग 
तीरकमठ्यासह दोन पारधी गोरा पर्वत चढले ग
तीळास फटुनी नखाएवढ्या तळ्यात दोघे पडले ग
बुडले ते ना वरी निघाले रमले त्या ठायी
अशी कशी ही सांग बाई झाली नवलाई

दोन चोरटे पुरुषी डोळे न्याहाळती नवनार
पायापासुनि तिला न्याहाळीत वरी पोचले पार

हनुवटीवरती तीळ तियेच्या गालावरती खळी
तिथेच खिळुनी बसले वेडे भान न त्यांना मुळी