Jethe Raghav Tethe Song Sita Lyrics - Geet Ramayan(Sudhir Phadke).

Nirop kasalaa maajhaa ghetaa 
jethe raaghaw tethe sitaa 

jyaa maarge he charan chaalati 
tyaa maargi mi tyaanchyaa pudhati 
wanawaasaachi malaa n bhiti 
snge apan bhaagyawidhaataa 

snge asataa naathaa apan 
praasaadaahun prasann kaanan 
shiles mhanatil jan sinhaasan 
raghukulashekhar wari baisataa 

wani shwaapade krur nishaachar 
bhay naa tayaanche majasi tilabhar 
pudhati maage don dhanurdhar 
chaap tyaa kari, paathhis bhaataa 

jyaa charanaanchyaa laabhaasaathhi 
dadale hote dharani poti 
tyaa charanaanchaa wirah shewati 
kaay diwy he malaa saangataa 

konaasaathhi sadani raahu 
kaa wirahaachyaa unhaant nhaau 
kaa bharataawar chhatre paahu 
daasy kaa karu kaaran nasataa 

kaa kaikayi war milawi tisaraa 
kaa apulyaahi mani mntharaa 
kaa chhalitaa mag writhaa antaraa 
ekatis maj kaa ho tyajitaa 

wijanawaas yaa ahe daiwi 
thhaauk hote malaa shaishawi 
sukhaduhkhaankit janm maanawi 
duhkh sukhaawe priti laabhataa 

todaa apan, mi n todite 
shatajanmaanche apule naate 
wanawaasaasi mi hi yete 
jaayaa pati kaa don maanitaa 

patich chhaayaa, patich bhushan 
pati charanaanche akhnd pujan 
he aryaanche naarijiwan 
antaraay kaa tyaat anitaa 

muk raahataa kaa ho ataa 
kitidaa thheu charani maathaa 
asen chukale kuthhe bolataa 
asen chukale kadhi bolataa 
kshamaa karaawi jaanakinaathaa 

निरोप कसला माझा घेता 
जेथे राघव तेथे सीता 

ज्या मार्गे हे चरण चालती 
त्या मार्गी मी त्यांच्या पुढती 
वनवासाची मला न भीती 
संगे आपण भाग्यविधाता 

संगे असता नाथा आपण 
प्रासादाहून प्रसन्न कानन 
शिळेस म्हणतील जन सिंहासन 
रघुकुलशेखर वरी बैसता 

वनी श्वापदे क्रूर निशाचर 
भय ना तयांचे मजसी तिळभर 
पुढती मागे दोन धनुर्धर 
चाप त्या करी, पाठीस भाता 

ज्या चरणांच्या लाभासाठी 
दडले होते धरणी पोटी 
त्या चरणांचा विरह शेवटी 
काय दिव्य हे मला सांगता 

कोणासाठी सदनी राहू 
का विरहाच्या उन्हांत न्हाऊ 
का भरतावर छत्रे पाहू 
दास्य का करू कारण नसता 

का कैकयी वर मिळवी तिसरा 
का अपुल्याही मनी मंथरा 
का छळीता मग वृथा अंतरा 
एकटीस मज का हो त्यजिता 

विजनवास या आहे दैवी 
ठाऊक होते मला शैशवी 
सुखदुःखांकित जन्म मानवी 
दुःख सुखावे प्रीती लाभता 

तोडा आपण, मी न तोडिते 
शतजन्मांचे अपुले नाते 
वनवासासी मी ही येते 
जाया पती का दोन मानिता 

पतीच छाया, पतीच भूषण 
पती चरणांचे अखंड पूजन 
हे आर्यांचे नारीजीवन 
अंतराय का त्यात आणिता 

मूक राहता का हो आता 
कितीदा ठेऊ चरणी माथा 
असेन चुकले कुठे बोलता 
असेन चुकले कधी बोलता 
क्षमा करावी जानकीनाथा