Konyat Zopli Sitaar Lyrics - Gharkul(Faiyaz).

konyaat jhopali sataar, saralaa rng
pasarali painjane sail taakuni ang
dumadalaa gaalichaa takke jhukale khaali
tabakaat raahile dethh, lawngaa, saali

thaanbale rasikajan hote jyaachyaasaathhi
te daawaluni tu daar dadapile paathhi
saadhataa widyaachaa ghaat, umatali taan
war lawng thhasataa hosi kashi bebhaan
chitraat rekhitaa chitr bolale aine
kaa nir lochani aj tujhyaa g maine ?

mi deh wikuniyaa maagun ghete mol
jagawite praan he opuniyaa anamol
rak‍ataat rujawilyaa bhaangechyaa mi baagaa
naa pawitr dehi tilaaewadhi jaagaa

shodhit ekadaa ghatakechaa wishraam 
bhaanget peruni tulas paratalaa shyaam
saawalaa tarun to kharaach gn wanamaali
laawite paan, to nighun gelaa khaali

aspasht smare maj wedaa tyaachaa bhaaw
pusalehi naahi mi mngal tyaache naaw
bolalaa halu to dabakat nawakhyaawaani
mam priti ahe jadali tujawar raani

nitichaa ughadilaa khulaa jithe wyaapaar
baawalaa tithe haa ishkaa ganito pyaar
haasun mhanaale, daam waadhawaa thodaa
yaa punhaa paan ghyaa, nighun gelaa wedaa

to haach diwas ho, hich tithi, hi raat
hi ashich hote basale pari ratiklaant
waluni n paahataa, kaapit andhaaraalaa
to taaraa tutato tasaa khaalati gelaa

haa widaa ghadawuni karite tyaache dhyaan
tyaa khulyaa pritichaa khulaach haa sanmaan
hi tithi paalite wratasth raahuni ange
warshaat ekadaa asaa jogiyaa rnge 

कोन्यात झोपली सतार, सरला रंग
पसरली पैंजणे सैल टाकुनी अंग
दूमडला गालीचा तक्के झुकले खाली
तबकात राहीले देठ, लवंगा, साली

थांबले रसिकजन होते ज्याच्यासाठी
ते डावलुनी तू दार दडपिले पाठी
साधता विड्याचा घाट, उमटली तान
वर लवंग ठसता होसी कशी बेभान
चित्रात रेखिता चित्र बोलले ऐने
का नीर लोचनी आज तुझ्या ग मैने ?

मी देह विकुनिया मागुन घेते मोल
जगविते प्राण हे ओपुनिया अनमोल
रक्‍तात रुजविल्या भांगेच्या मी बागा
ना पवित्र देही तिळाएवढी जागा

शोधीत एकदा घटकेचा विश्राम 
भांगेत पेरुनी तुळस परतला श्याम
सावळा तरुण तो खराच गं वनमाली
लाविते पान, तो निघून गेला खाली

अस्पष्ट स्मरे मज वेडा त्याचा भाव
पुसलेही नाही मी मंगल त्याचे नाव
बोलला हळू तो दबकत नवख्यावाणी
मम प्रीती आहे जडली तुजवर राणी

नीतीचा उघडिला खुला जिथे व्यापार
बावळा तिथे हा इष्का गणितो प्यार
हासून म्हणाले, दाम वाढवा थोडा
या पुन्हा पान घ्या, निघून गेला वेडा

तो हाच दिवस हो, हीच तिथी, ही रात
ही अशीच होते बसले परी रतिक्लांत
वळूनी न पाहता, कापीत अंधाराला
तो तारा तुटतो तसा खालती गेला

हा विडा घडवूनि करिते त्याचे ध्यान
त्या खुळ्या प्रीतीचा खुळाच हा सन्मान
ही तिथी पाळीते व्रतस्थ राहुनी अंगे
वर्षात एकदा असा जोगीया रंगे