Sarayu Tiravari Ayodhya Manunirmit Lyrics - Geet Ramayan(Sudheer Phadke).

sarayu tiraawari ayodhyaa manunirmit nagari

tyaa nagarichyaa wishaalatewar
ubhyaa raahilyaa waastu sundar
madhun waahati maarg samaantar
rath, waaji, gaj, pathik chaalati, natuni tyaanchyaawari

gharaagharaawar rat‍anatorane
awati bhawati ramy upawane
tyaant rngati nrity gaayane
mridng winaa nity naadati, alakaa nagaripari

striyaa patiwrataa, purushahi dhaarmik
putr upajati nijakul dipak
nrishns naa kuni, kuni naa naastik
atrip‍atichaa kuthhe n waawar, nagari, ghari, antari

ikshwaaku-akul kirti bhushan
raajaa dasharath dharmaparaayan
tyaa nagariche karito rakshan
grihi chndrasaa, nagari indrasaa, sury jasaa sngari

dasharathaas tyaa tighi bhaaryaa
suwnshajaa tyaa sumukhi aryaa
siddh patichyaa sewaakaaryaa
bahushrutaa tyaa rupashaalini, atulaprabhaa sundari

tighi striyaanchyaa pritasngami
tinhi lokiche sukh ye dhaami
ek une pan grihasthaashrami
putroday pan ajuni nawhataa, pritichyaa anbari

shaly ek te kausalyesi
dise sumitraa sadaa udaasi
kaik kaikayi kari nawasaasi
dasharathaasahi wyathaa ek ti, chhalite abhyntari

raajasaukhy te saukhy janaanche
ekach chintan laksh manaanche
kaay kaaj yaa saukhy dhanaache
kalpatarulaa ful nase kaa? wasnt saralaa tari

सरयू तीरावरी अयोध्या मनुनिर्मित नगरी

त्या नगरीच्या विशालतेवर
उभ्या राहिल्या वास्तू सुंदर
मधुन वाहती मार्ग समांतर
रथ, वाजी, गज, पथिक चालती, नटुनी त्यांच्यावरी

घराघरावर रत्‍नतोरणे
अवती भवती रम्य उपवने
त्यांत रंगती नृत्य गायने
मृदंग वीणा नित्य नादती, अलका नगरीपरी

स्त्रिया पतिव्रता, पुरुषही धार्मिक
पुत्र उपजती निजकुल दीपक
नृशंस ना कुणी, कुणी ना नास्तिक
अतृप्‍तीचा कुठे न वावर, नगरी, घरी, अंतरी

इक्ष्वाकू-कुल कीर्ती भूषण
राजा दशरथ धर्मपरायण
त्या नगरीचे करीतो रक्षण
गृही चंद्रसा, नगरी इंद्रसा, सूर्य जसा संगरी

दशरथास त्या तिघी भार्या
सुवंशजा त्या सुमुखी आर्या
सिद्ध पतीच्या सेवाकार्या
बहुश्रुता त्या रूपशालिनी, अतुलप्रभा सुंदरी

तिघी स्त्रियांच्या प्रीतसंगमी
तिन्ही लोकीचे सुख ये धामी
एक उणे पण गृहस्थाश्रमी
पुत्रोदय पण अजुनी नव्हता, प्रीतीच्या अंबरी

शल्य एक ते कौसल्येसी
दिसे सुमित्रा सदा उदासी
कैक कैकयी करी नवसासी
दशरथासही व्यथा एक ती, छळीते अभ्यंतरी

राजसौख्य ते सौख्य जनांचे
एकच चिंतन लक्ष मनांचे
काय काज या सौख्य धनाचे
कल्पतरूला फूल नसे का? वसंत सरला तरी